Gdy Hołek pojawił się na boisku przy ul. Wałbrzyskiej kilkadziesiąt minut przed meczem, spotkała go niemiła niespodzianka. Na terenie obiektu uwijało się kilkanaście osób rozstawiających namioty i stoliki oraz przygotowujących boisko do (prawdopodobnie) turnieju. Hołek musiał błyskawicznie sprawdzić dostępność boiska przy al. Niepodległości 27. W meczu miało bowiem wystąpić szesnaście osób i na Koncertowej tylu zawodników po prostu by się nie zmieściło. Gdy okazało się, że zapasowe boisko jest wolne, Hołek poinformował wszystkich o zmianie miejsca rozgrywania meczu i cierpliwie czekał na kolegów, którym tego dnia musiał wybaczyć spóźnienia z powodu małego zamieszania ze zmianą boiska. Wczesne pojawienie się przy Niepodległości zaprocentowało - kilka minut po Hołku na obiekcie pojawił się organizator innych rozgrywek. Obaj "szefowie" zdołali się na szczęście dogadać i zawodnicy Lawy nie musieli się obawiać, że zostaną przegonieni.

Mecz rozpoczął się ze sporym poślizgiem. Sporo szczęścia miał tego dnia Uoles, który zaspał na spotkanie i zostałby ukarany najwyższym wymiarem kary za spóźnienie, gdyby nie abolicja. Jego koledzy nie czekali jednak na śpiocha i rozpoczęli grę bez niego. Hołek postanowił stworzyć dwie drużyny o całkowicie odmiennych profilach. W pierwszej zagrała trójka liderów rankingów, uzupełniona zawodnikami prezentującymi solidny, ale niezbyt finezyjny fubtol. Drugi zespół składał się natomiast ze "średniaków", z których jednak każdy mógłby z powodzeniem walczyć o najwyższe cele - wszyscy zawodnicy prezentowali bardzo przyzwoity i co ważne, równy poziom.

Przez pierwsze minuty trwał bardzo wyrównany i nieobfitujący w bramki pojedynek. Gdy do grającego w osłabieniu zespołu dołączył w końcu Uoles i wzmocnił szyki obronne, do ataku ruszyła trójka asów drużyny, co zaowocowało szybko wypracowaną przewagą. Rywale zdołali co prawda wyrównać, ale wtedy rozpoczął się festiwal przepięknych bramek, przeplatanych z przedziwnymi trafieniami. Najpierw spod linii bocznej do bramki rywali trafił Hołek, któremu nie wyszło podanie do kolegów, co z kolei zaskoczyło bramkarza rywali, który dał się przelobować. Chwilę później cudownym uderzeniem z pierwszej piłki popisał się Czaro, który zdjął pajęczynę z okienka bramki przeciwników. Zawodnicy nie mieli jednak zbyt wiele czasu na zachwyt, bowiem niecodzienną sztuczką popisał się Tokarz i w niesamowity sposób wtoczył piłkę do siatki. Na przerwę drużyna liderów rankingu schodziła z trzybramkowym prowadzeniem i wydawało się, że bez problemu je utrzyma, a nawet powiększy.

Ale w drugiej połowie przegrywający zespół szybko strzelił pięć goli z rzędu, zanim dał sobie w końcu wbić bramkę. Dla wnikliwego obserwatora zmiana prowadzenia w meczu nie była jednak zaskoczeniem. Krzychu, Nowak, Pietas, Rejczel, Tokarz zaprezentowali optymalną formę i zaczęli skutecznie stosować najgroźniejszą broń rywali - kontratak. Na ich nieszczęście drużyna liderów na serię bramek przeciwników była w stanie odpowiedzieć identyczną serią ze swojej strony. W końcówce zaprezentowała zaś stoicki spokój i po profesorsku wypunktowala podłamanych i zrezygnowanych zawodników przeciwnej drużyny.

Boisko przy stacji metra Wilanowska zdało egzamin (sprawdziła się szczególnie miękka i przyczepna murawa), choć z powodu dużego zainteresowania tym obiektem przez mieszkańców okolicznych bloków, boisko to będzie na razie wciąż traktowane jako rezerwowe.